سُفال قطعه‌ای از سرامیک را می‌نامند که بین ۸۵۰ درجهٔ سانتی‌گراد تا ۱٬۰۰۰ درجهٔ سانتی‌گراد آتش دیده و دارای تخلخل نامرتب باشد. سفال در برخی مواقع فقط به اشیاء سرامیکی بدون لعاب اطلاق می‌گردد. نخستین مادهٔ مصرفی در ساخت ظروف سفالی گل رس یا خاک رس است. برای ساخت ظرف‌های سفالی از چرخ سفالگری استفاده می‌شود. لازم است ذکر شود در قدیم از تکنیک دست و انگشت و همچنین روشی به نام فتیله (اتصال حلقه) نیز برای ساخت انواع ظروف استفاده می‌کردند.
در سرامیک‌سازی فرانسه به سفال لعابدار منقوش، فائینس (faïence) گفته می‌شود.
سفال و سفالگری به نوعی هنر ایرانی محسوب می‌گردد. از دیر باز با فرهنگ ما ایرانی‌ها عجین شده‌است؛ که در ایران دارای ظرفیت بالایی است و توانسته‌است از دیر باز جایگاهش را طی سالیان گذشته حفظ کند.
تابلو سفالی یکی از مهمترین عناصر در طراحی داخلی است که می‌توانند موجب تغییرات زیادی در دکوراسیون منزل شود. سفال جلوه ای از معماری اصیل ایرانی است که امروزه در طرح‌های مدرن و سنتی به صورت سفال نقش برجسته مطابق با سلیقه شما قابل اجراست.
امروزه، پس از گذشت قرون متمادی، این هنر ارزشمند توسط هنرمندان با ذوق ایرانی ادامه پیدا کرده و با استفاده از تکنولوژی جدید، به شیوه‌های مختلف زیبا بخش پروژه‌های متعدد در کشور عزیزمان شده‌است به طوری که این هنر باستانی و زیبا به عنوان یکی از مهمترین اِلِمان‌ها و مشخصه‌های زندگی، شناخته شده‌است و به دنبال استقبال روزافزون مردم هنر دوست کشورمان، امروزه در بسیاری از پروژه‌های ساختمانی از تابلوهای زیبای سفالی استفاده می‌شود
آثار کشف شده نشان دهنده این حقیقت است که تاریخ سفال در ایران از هزاره هشتم پیش از میلاد آغاز شده‌است و مردمان آن دوران برای انجام کارهای روزانه و مراسم مذهبی اشیاء گوناگونی را با گل می‌ساختند، پس از تکامل، آنها را پخته و به سفال تبدیل می‌کردند؛ که ابتدا از سفال برای ساخت تابلو سفالی مورد استفاده قرار نگرفت بیشتر از آن برای ساخت ظرف و تا حدودی مجسمه استفاده شد.
رفته رفته سفال کاربرد بیشتری پیدا کرد و در موارد بیشتری مورد استفاده قرار گرفت. سفال با دارا بود مشخصات، شکل‌پذیری عالی، دوام و ماندگاری بالا، مقاومت خوب، ماده اولیه در دسترس و … بشر را به استفاده بیشتر از سفال ترغیب می‌کرد؛ که بعدها برای استفاده در ساخت وسایل تزئینی، مجسمه و تابلو سفالی مورد استفاده قرار